‘Bloeien en groeien’, snoeien en de wind mee

Afgelopen zondag preekte ik in een jeugddienst over ‘bloeien en groeien’, oftewel de geloofsgroei. In de preek vroeg ik me hardop af: ‘Je kunt die jongens en meiden in Benschop wel vermoeien – of vermaken – met bloeien en groeien, maar hoe zit dat bij jezelf? Heb ik het afgelopen jaar gebloeid? Ben ik gegroeid?’

Dat je bloeit en groeit in het geloof, merk je eigenlijk niet zo.
Ik ben ook helemaal niet zo mee bezig met ‘bloeien en groeien`.
Snoeien merk je echter wel. 
Als je gesnoeid wordt, voel je het.
Je ervaart het, existentieel.

Ik moet er een denken als een vriend – die van ‘J’ naar ‘Z’ ging – de boom in de achtertuin snoeit.
Nou ja, ‘boom’. 
Een Hazelaar is eigenlijk een struik.
Vanwege de grootte noem ik het een boom.

Vergelijk het met Den Haag. 
Je denkt ‘mooie stad achter de duinen’ en noemt het een stad.
Het is en blijft echter een dorp.^[i]
Gouda daarentegen…

Ik wijk af.
De ‘snoeiert’ snoeit heel bewust. 
Als een Michelangelo die een blok marmer aanvalt om er een David uit de hakken^[ii], zo knipt en zaagt de ‘snoeiert’ om een kunstwerk van de Hazelaar te maken.
‘Zodat hij vrij kan ademen en ontplooien’, zegt de ‘snoeiert’ me.

Ik knik instemmend en probeer wijs, intelligent te kijken.
Met diepe stem antwoord ik: ‘Zeker, opdat hij zal bloeien en groeien’.
Nu is het de beurt aan de ‘snoeiert’ om wijs te knikken.

Ik merk dat ook de omgeving opknapt van de snoeibeurt.
De tuin oogt netter, mooier, verzorgder van het snoeien.
‘Nog een paar weken en dan komt het groen erin’, zegt de ‘snoeiert’.

Wonderlijk eigenlijk, alles wordt mooier.
En ik doe niks.
Alleen toekijken en verwonderen.

Dan vertelt de ‘snoeiert’ dat hij binnenkort met de wind mee gaat fietsen.
Waarheen weet hij nog niet, maar hij verwacht dat de wind hem richting België en/of Duitsland brengt en dan ‘met de trein weer terug’.

Ik laat het even op me inwerken.
Ik zeg in stilte tegen mijzelf: ‘Deze gelovige zorgt er dus voor fietsend altijd de wind mee te hebben en vervolgens met de trein naar huis te gaan’.

Zo veroorzaakt de ‘snoeiert’ een grote glimlach op mijn gezicht.
En dat niet alleen.
Hij levert en passant ook nog eens prachtige beelden om over te mijmeren.

‘Je weet wel dat je in de Kanaaltunnel niet mag fietsen hè?’

---

^[i] Zie https://haagsgemeentearchief.nl/ontdek-de-stad/verhalen-van-de-stad/stad-of-dorp, d.d. 2025-03-22.

^[ii] Zie https://nl.wikipedia.org/wiki/David_(Michelangelo), d.d. 2025-03-22.