Zweten

Meestal ben ik degene die zweet.
De bondscoach kijkt dan goedkeurend toe.
Nou ja, soms, vaak, altijd geeft hij commentaar.
Vaak doe ik oefeningen naar zijn mening niet helemaal goed.
‘Recht zitten’, ‘Iets naar voren met je lichaam’, ‘de beweging helemaal afmaken, niet half’, dat soort opmerkingen.

Nu ik er over nadenk, is hij best kritisch.
En ik betaal er nog voor ook.

In de Hoogstraat komt hij kijken en doet een warme overdracht.
Sindsdien werk ik onder zijn begeleiding aan herstel.
Herstel is er, al zijn we nog niet daar, waar we willen komen.

Soms zegt hij dat ik er meer uit zou kunnen halen.
Soms denk ik het zelf.
Soms denk ik dat dat voor het hele leven geldt.
‘Wie haalt het maximale uit zijn of haar leven?’
‘It’s better to burn out than to fade away’, vond ik altijd al een beetje over de top.

De komende weken gaat de bondscoach op vakantie.
Daarna heeft hij een toernooi in China.
Maar dat wil niet zeggen dat ik de komende weken niets kan doen.

Vanmorgen komt de bondscoach hier een hometrainer brengen.
Hij en Maxilijn tillen hem naar de studeerkamer.
Juf Midilijn en ik kijken toe.

Ik zie het gebeuren.

De bondscoach zweet.
Ik kijk goedkeurend toe.

Ik geef geen commentaar.
Maar uit de grond van mijn hart: ‘Dank! Dank voor alles!’