Stofzuigen

Soms ploppen zomaar Bijbelse gedachten bij mij omhoog.
Soms ook lelijke gedachten,  maar daarover schrijven lijkt mij niet echt wenselijk.
Er wordt al zoveel lelijks gezegd en geschreven.
In ieder geval gebeurt het eerste me afgelopen week.

Als ik hem bezig zie moet ik denken aan een uitspraak van Jezus. 
Jezus benadrukt immers dat echte grootsheid niet ligt in macht of zelfverheffing, maar in nederig dienen van de ander. 
De grootste persoon is degene die het meeste dient. 

In Mattheüs 23 zegt Jezus: ₁₁De belangrijkste onder jullie zal jullie dienaar zijn. ₁₂Wie zichzelf verhoogt zal worden vernederd, en wie zichzelf vernedert zal worden verhoogd.
Tussen haken: die verhoging staat voor velen nog uit, denk ik.

Terwijl de bondscoach nog druk aan het coachen is, is deze man al teruggekeerd naar Nederland. 
Triomferend, want met gouden medaille: wereldkampioen.

Ik bedenk: kampioen van de hele wereld zijn, dat moet toch geweldig voelen.
Dat je weet dat op de hele wijde wereld, niemand beter is dan jij. 
Dan ben je een held.
Want jij bent wereldkampioen, de grootste, de behendigste, het slimste, de beste.

Geen wonder dat de kleine jongens en meiden met open mond en grote ogen naar zijn gouden medaille zullen kijken. 
“Mag ik voelen?”.
“Mag ik aanraken?”.
Misschien vraagt zo’n kleine zelfs “Mag ik ‘m even om?” en dan snel een foto laten maken.

Elke jongen, elk meisje, elke sporter droomt toch van het ultieme?
De beste van de wereld zijn, wereldkampioen, het podium, de prijs der prijzen: de gouden medaille!

Vanmorgen zie ik de winnaar.
Zonder gouden medaille.
Vol respect bekijk ik hem.
Hij traint niet, hij stofzuigt…