Mijn gereformeerde linkerhand

Elke dag is ‘de handengroep’. Omdat ik met m’n linkerarm en -hand weinig tot niets kan, kom ik in handengroep 1 terecht. Groep 0 zou een betere benaming zijn, maar ze steken op de Hoogstraat graag positief in. ‘Ook al kan je niks, je bent geen nul’. Toch voelt het voor mij wel zo. Tenminste…, ik weet wel dat ik ‘een parel’ ben, maar een ‘gemankeerde’, ‘gehandicapte parel’.  ‘Gebutst en beschadigd’, bedenk ik me. Dan schiet Zondag 1^[1] te binnen. ‘Mijn houvast? Hij houdt vast!’.

In de groep worden dagelijks dezelfde oefeningen gedaan. Voor op mijn kamer en thuis heb ik een boek gekregen met alle handoefeningen erin. Elke morgen maak ik m’n onderrug ‘hol en bol’, ‘buig’ ik ‘voorover’ en ‘draai’ ik ‘met de romp’. Elke morgen is mijn hand aan het ‘schuiven over tafel’. De handengroep is leuk; er wordt ook gelachen. Zeker als in de groep een ballon met de aangedane hand wordt overgeslagen. 

In een weekend, als ik thuis ben, blijk ik plots m’n linker wijsvinger te kunnen bewegen. ‘Vreugde, vreugde, louter vreugde!’. Ik word bevorderd naar groep 2. Daar kom ik in aanraking met de ‘automove’; een soort trein-transformator die ik vroeger had. Eén met draadjes en plakkers aan het einde.  De plakkers worden op je hand geplakt. Vervolgens wordt je hand onder stroom gezet. Spontaan (nou ja, zo ‘spontaan’ is het dus niet; het is een reactie op de stroom) komt de hand omhoog. Het is fascinerend. De linkerhand die dood was, wordt levend. ‘Ik kan mijn hand opheffen!’, gaat door mijn hoofd. Tegelijkertijd ook Mercy Seat van Nick Cave. ‘Wat als ik die plakkers op mijn hoofd zet?’, denk ik. Ik probeer het niet uit. De extase is te groot: ‘Mijn hand doet het weer’. De hand ‘die dood was, wordt levend’. De automove zorgt ervoor dat de ongehoorzame linkerhand ‘die niet wilde, nu metterdaad wil’.  De automove zorgt ervoor dat de hand ‘die wederspannig was, gehoorzaam wordt’.^[2] Zelfs mijn linkerhand blijkt gereformeerd. 

---

^[1] Vraag 1 ‘Wat is jouw enige houvast, voor altijd?’ ofwel ‘Wat is uw enige troost, beide in het leven en sterven?’. Antwoord ‘Dat ik met lichaam en ziel, beide in het leven en sterven, niet mijn, maar mijns getrouwen Zaligmakers Jezus Christus eigen ben, die met Zijn dierbaar bloed voor al mijn zonden volkomenlijk betaald en mij uit alle heerschappij des duivels verlost heeft, en alzo bewaart, dat zonder den wil mijns hemelse Vader geen haar van mijn hoofd vallen kan; ja ook, dat mij alle ding tot mijn zaligheid dienen moet, waarom Hij mij ook door Zijn Heilige Geest van het eeuwige leven verzekert, en Hem voortaan te leven van harte willig en bereid maakt’. 

^[2] Dordtse Leerregels 3/4 12: ‘De wedergeboorte. Voorts wanneer God dit Zijn welbehagen in de uitverkorenen uitvoert, of de ware bekering in hen werkt, zo is het dat Hij niet alleen het Evangelie hun uiterlijk doet prediken, en hun verstand krachtiglijk door den Heiligen Geest verlicht, opdat zij recht zouden verstaan en onderscheiden die dingen, die des Geestes Gods zijn; maar Hij dringt ook in tot de binnenste delen des mensen met de krachtige werking van denzelfden wederbarenden Geest; 

Hij opent het hart, dat gesloten is; Hij vermurwt dat hard is; Hij besnijdt dat onbesneden is. In den wil stort Hij nieuwe hoedanigheden en maakt dat die wil, die dood was, levend wordt; die boos was, goed wordt; die niet wilde, nu metterdaad wil; die wederspannig was, gehoorzaam wordt; Hij beweegt en sterkt dien wil alzo, dat hij als een goede boom, vruchten van goede werken kan voortbrengen’.