Anders dan anders… Dat zijn de afgelopen dagen en tegelijkertijd is dat hetgeen dat altijd zo was en zal blijven. Het begon met het winnen van een prachtige kaart van ‘Provincia’. De kaart komt uit ‘Epitome du Theatre du Monde’ van Abraham Ortelius, in 1598 gepubliceerd door Philippe Galle bij de bekende drukker Plantijn in Antwerpen. Ik had erop geboden omdat op de kaart Aiguines als ‘Aiguine’ staat vermeld. En dat niet alleen. Je ziet o.a. ook ‘Mofties’ (Moustiers) ‘Bregnole’ (Brignoles), ‘Caftelane’ (Castellane), ‘Faience’(Fayence), ‘Freiuls’ (Frejus); kortom een kaart die in de collectie Glismeijer niet mag ontbreken. Op Google zoek ik nog even wat ‘Septemtrio’, ‘Occidens’, ‘Oriens’ en ‘Meredies’ precies betekenen. Google bevestigt wat ik al dacht. Dat zouden ze meer moeten doen.
De kaart is keurig netjes ingepakt en wordt aangetekend en wel op vrijdagmorgen bezorgd. We staan op het punt om naar de Sint-Jan te gaan, maar ik maak nog snel het pakketje verrukt en opgewonden open. Teleurstelling! De kaart lijkt er niet in te zitten. Enkel een dubbelgevouwen rekening in een A4-hoesje. Lianne haalt de rekening uit de hoes en vouwt het A4-tje open. Meteen valt er een half A5-je naar beneden. Een A6-je, formaat ansichtkaart. En dan barsten we in lachen uit.
De kaart die op mijn computer – 24 inch – mooi groot lijkt, en ik reeds een mooie plek in mijn kamer had toebedeeld, blijkt in werkelijkheid klein te zijn. Niets is wat het lijkt. De ervaring van veel dating-sites gebruikers. De letters van ‘Aiguine’ zijn zonder bril niet te lezen. Gelukkig lacht Lianne mee en zeurt ze niet ‘Hoeveel heb je betaald?’. Want hoe klein de kaart ook is. Hij is wel mooi. En met ons Aiguines erop. Blijkbaar rond 1600 belangrijker dan nu.
Dan brengt Lianne me naar de Sint-Jan, zet me af en gaat weer terug om haar fiets te halen. Vandaag wordt namelijk de Mattheüs uitgevoerd. Ik drink koffie spreek bekende en onbekende mensen. Na vijftien minuten is Lianne ook weer gearriveerd. We zoeken onze plekken. De kerk zit vol. Wij op rij achttien. Ik begeer de vooraanzitting, maar niemand zegt ons: ‘Vriend, kom hoger op’.
De uitvoering onder leiding van Gerben is weer prachtig. Net als bij creatieve therapie[i] moet ik veel huilen. Niet alleen vanwege de mooie zangharmonieën in de koralen, maar vooral vanwege teksten als ‘Ik wil bij u blijven / veracht mij toch niet. / U wil ik niet verlaten / wanneer uw hart breekt./ Wanneer Uw hart verbleekt / in de laatste doodsteek / dan wil ik U in mijn armen / nemen en in mijn schoot’. Het wordt gezongen vlak nadat Petrus heeft gezegd ‘Al moet ik met u sterven, ik zal u niet verloochenen’. Over ons ‘zullen’ en ons ’Ik zal’schreef ik al eerder[ii]. We leven van wat Hij doet, van wat ‘Hij zal’. Hoezeer vrome mensen het tegendeel beweren.
Ik denk terug aan een oud-lwoo 4 leerling die zei: ‘Dat geselen en die kruisiging had voor mij niet gehoeven’ en aan de lezing van Henk van den Belt[iii]. Aan ‘niet zielig, maar zalig’ en aan de Emmaüsgangers en Jezus’ woorden: ‘Hebben jullie dan zo weinig verstand en zijn jullie zo traag van begrip dat jullie niet geloven in alles wat de profeten gezegd hebben? Moest de Messias al dat lijden niet ondergaan om zijn glorie binnen te gaan?’ Daarna verklaarde Jezus hun wat er in – wat wij noemen – het Oude Testament over Hem geschreven stond.
Halverwege lunchen we in ‘De Zalm’. Lianne had voor mij een rolstoel willen regelen en vreest vooraf veertien dagen lang dat ik bij ‘Bram Ladage’ door de hoeven zal zakken. ‘Een mens lijdt dikwijls ’t meest door ’t lijden dat hij vreest’. Zij ook. Ik red het. Zowel heen als weer. Zij het ‘weer’ met wat moeite. Aan het eind van het concert word ik dan ook bij ‘Cafeetje Heeeurlijk’ geposteerd waar de familie Dordt mij oppikt en thuis brengt. Lianne is per fiets al heen om koffie te maken.
’s Avonds zit Gerben weer gewoon achter het orgel. Een vriend en trouwe Hoogstraat bezoeker preekt. Ik probeer te luisteren. Ondertussen stromen de appjes binnen van weer een andere gemeenschap die Goede Vrijdag buiten aan het vieren is. Weer een ander appt: ‘Een jaar geleden heb je bij ons op Goede Vrijdag de dienst geleid en het Avondmaal gevierd’.
‘Alles is anders’ gaat door mijn hoofd. Ook vandaag. Vandaag gaat Lianne alleen naar de begraafplaats. Voor het eerst sinds stille zaterdag 2002. Ik maakte op zaterdag het graf altijd netjes. Voor kerktijd zongen we op Paasmorgen dan bij een net grafje Paasliederen. Ook dat morgen niet. ‘Alles is anders’. Nou ja, ‘U blijft dezelfde’ zegt de Hebreeënbrief schrijver over God in het eerste hoofdstuk.
Dood, ziekte, kwaad kunnen een grote bek opzetten en doen dat ook. Soms kan alles er hopeloos uitzien. Soms maken situaties dat je je hopeloos voelt. En toch.
We gaan het feest van de Opstanding vieren. Dood, ziekte en kwaad hebben niet het laatste woord. ‘Dat heb Ik’, zegt Jezus. ‘Ik leef en Ik zal’.
[i] Zie https://glismeijer.com/2024/02/24/tranentrekkers/, d.d. 2024-03-30.
[ii] Zie https://glismeijer.com/2024/03/22/stille-week-en-pasen/, d.d. 2024-03-30.
[iii] Zie https://hervormdvreeswijkcollege.home.blog/2024/02/06/avond-8-prof-dr-henk-van-den-belt-jezus-christus-de-weg-tot-god/, d.d. 2024-03-30.
Vreeswijk, Kerkgeschiedenis en andere zaken 
Mooi, gezegende Paasdagen!