Mijn gereformeerde linkerbeen

Over mijn gereformeerde linkerhand^[i] heb ik al een keer geschreven, over mijn linkerbeen echter nooit. Nou ja, indirect misschien wel, als het ging om lopen. Maar nooit uitsluitend over mijn gereformeerde linkerbeen. Die moet nog gereformeerd worden^[ii]. Gisteren ontdekte ik namelijk voor het eerst dat hij onwillig is. Nota bene na Pinksteren! 

Ik lig op zo’n apparaat en moet van de bondscoach mijn hakken naar mijn billen brengen. Zo’n oefening doe je eigenlijk nooit. Je traint je bovenbeen door te fietsen, dus door een trappende beweging te maken. Ook door gewichten weg te trappen. Nu dus ‘hakken tegen billen’.
Maar het rare is: ik krijg geen beweging in mijn linkerbeen. ‘Toe maar’ zegt de bondscoach, maar er gebeurt nada, noppes, niks. Nog een keer spoort de bondscoach aan ‘Toe maar. Kom op. Naar je billen’. Het been blijft echter liggen waar hij ligt. Alsof hij denkt: ‘Zoek het maar lekker uit, ik blijf leggen waar ik leg’.^[iii]

Verbaasd kijk ik de bondscoach aan. ‘Hij doet het niet’, wat op zich niet helemaal waar is. Mark (geen euro)^[iv]heeft me al uitgelegd dat als je mijn been eraf zou schroeven en bij hem op erop zou zetten, hij waarschijnlijk naar het EK in Duitsland zou gaan. ‘Je been is prima. Alleen de aansturing vanuit je hersenen in niet in orde’. Daarop kon ik weer zeggen dat dát al voor het infarct het geval was. Maar dat is een ander verhaal.

Verbaasd kijk ik naar mijn linkerbeen. ‘Hij doet het niet’. Na maanden blijkt nu ook mijn linkerbeen met een verlamming te maken te hebben. ‘Daarom loop je ook zo moeilijk. Ik ga wat verzinnen. Ik zal…’. Ondertussen mag ik direct een andere oefening doen. Aardige man, die bondscoach.

Leert mijn linkerbeen niet dat ‘gereformeerd zijn’ niet statisch is, maar een voortdurend proces? Er is altijd wel iets dat gereformeerd, hervormd moet worden. Het is nooit perfect. Je bent nooit helemaal van top tot teen ‘punt gaaf’. Je kunt jezelf wel perfect vinden, maar soms ontdek je zomaar je eigen imperfectie. Gelukkig is het Pinsteren geworden. Iemand dacht en zei, denkt en zegt: ‘Ik ga wat verzinnen. Ik zal…’.

---

^[i] Zie https://glismeijer.com/2024/01/28/mijn-gereformeerde-linkerhand/, d.d. 2024-05-22.

^[ii] Wat van de kerk geldt, ‘ecclesia reformata quia semper reformanda’, oftewel ‘de kerk is een gereformeerde kerk omdat zij altijd weer gereformeerd, hervormd moet worden’, geldt ook mijn been.

^[iii] Dat is Gouds en betekent ‘Ik blijf liggen, waar ik lig’.

^[iv] Zie https://glismeijer.com/2024/03/03/mark-geen-euro/, d.d. 2024-05-22.