Het is zaterdagmiddag 13 juli en ik lees glimlachend een uitspraak van Okke Jager ‘Waarom zeggen wij niet liever de tijd is Schriftgebonden?’. Hij zal het vast gezegd hebben in een ‘gesprek’ waarin iemand pedant met de neus hoog in de lucht zegt: ‘De Schrift is tijdgebonden’. Om er vervolgens heel diepzinnig bij te kijken. Onmiddellijk denk ik aan Salomo, Prediker 3 en the Byrds, maar daarover later.
Gistermiddag ben ik even terug in de Hoogstraat. Om half drie (14.30) moeten Lianne en ik bij de ‘physician assistant’ zijn. De PA checkt hoe het gaat en of er nog bepaalde acties gewenst, dan wel nodig zijn. Ze blijkt in ieder geval uit het goede hout gesneden en stelt goede ter zake doende vragen. Zowel aan mij, als ook aan Lianne, die de werkelijkheid vaak net iets anders ervaart dan ik.
Ondertussen vraag ik me af waarom ‘physician assistant’ in een Nederlands revalidatiecntrum nu in het Engels moet. En of spannend klinkende namen het ego van mensen vergroten.
Ooit zei iemand me toen ik in de bouw werkte ‘Jij bent toch de opperman?’, waarop ik zei ‘Nee, dat is Gert. Ik sjouw alleen maar, of doe een poging daartoe’. Doelend op de niet te tillen zakken cement van 50 kilo en emmertjes stuc. Die emmertjes waren zonder schuimrubber op en om je handen niet te tillen.
Pas later ontdekte ik, met blaren op de handen, dat ik inderdaad de opperman was. En dat een opperman geen opperhoofd is.
De PA vraagt ‘Waarom heb je niet gebeld?’, als ik vertel dat ik nog steeds slecht loop. Gelukkig hoef ik niet uit te leggen dat ik niet als een manke, gehandicapte ouwe zeur over wil komen. Wellicht word ik dat wel, maar dat hoeft de PA vooralsnog niet te weten. Ik vertel dat Mark (geen Euro)[1] ooit wel een aanvraag heeft gedaan voor een tweede Botoxprik, maar dat die aanvraag nooit is gehonoreerd.
De PA bekijkt mijn linkervoet nadat ik mijn sok heb uitgedaan en vergelijkt de linkervoet met mijn eveneens ontblote rechter. Ze beweegt de voet en kijkt hoe flexibel deze is. Dan zegt de gedecideerd: ‘We plannen een nieuwe Botoxprik en een loopspreekuur’. Ik zeg ‘Dat is goed’, maar wil eigenlijk zeggen ‘Geweldig!’. Ik ben namelijk ontzettend blij met deze actie.
Nadat een nieuwe afspraak is gemaakt, gaan we door de bieb richting de uitgang. Mij valt op dat je inmiddels allemaal nieuwe gezichten ziet. Dat is jammer, heel erg jammer. Deprimerend zelfs. Want het betekent dat na mij anderen een herseninfarct of -bloeding kregen.
Het is hetzelfde gevoel als toen we na Rebecca’s overlijden terugkwamen in het Sophiakinderziekenhuis. Rebecca’s kamertje was alweer bezet was door een ander kindje. Het personeel niet aan het verven of iets dergelijks. De ellende gaat maar door…
Volgens de Catechismus is de wereld ‘een jammerdal’. Ds. Hette Abma voegde er ooit aan toe ‘Als je maar nooit vergeet dat in dit jammerdal een kruis gestaan heeft’. Ik ben het nooit vergeten.
Dan ontmoeten we voor de ingang naar de fysiotherapie ‘oude bekenden’. De eerste hoor je trouwens al voordat je hem ziet: Mark. Aan hem moet ik van de bondscoach even vragen welke oefeningen ik eventueel extra kan doen. Het antwoord is des Marks: ‘Vooral wat je wilt’.
Een geweldig, ijzersterk antwoord. Ik had het zelf kunnen bedenken.
Als je je been beter wil bewegen, dan oefen je je been. Wil je je arm beter bewegen, dan oefen je je arm.
Nu heette vroeger een turnvereniging in Wijk en Aalburg WIK, dat betekent Willen Is Kunnen. Maar iedereen die zijn of haar boerenverstand gebruikt, begrijpt dat dát iets te optimistisch is. Niet alles wat ik wil, kan.
Nochtans, desniettegenstaande: Oefenen kan altijd en wat niet lukt, lukt voorlopig ‘nog niet’. Voor ‘nooit’ is het in ieder geval nog te vroeg.
We begroeten vervolgens mijn ex-vrijgemaakte EVV’er[2], die ik met links even in de hand mag knijpen. ‘Zo dat is wel beter geworden’, zegt ze terecht. Vervolgens begroeten we eerst de jongen (man) die nog zeker €50,00 van mij krijgt voor het vele strikken van de veter van mijn zwembroek. Dan de verpleegkundige uit ‘het dorp van het ware Woord’ die me onder de douche zette en me leerde afdrogen en aankleden.
Mark roept ook de therapeute van edel geslacht even. Zij liet me wonderen doen met mijn linker vingers. Sterker, zij maakte filmpjes van mijn linkerhand voor cursussen.
Als ze nu filmpjes zou maken en vergelijken… Dan zouden cursisten ‘Oeh en ah’ roepen, klappen, extatisch reageren. Zelfs zonder mijn hoofd te zien.
Kortom, het is erg leuk om terug te zijn in de Hoogstraat. En ik denk: ‘Ik lijk wel zo’n oud-leerling die nog even langskomt op school. Even oud-leraren begroeten, enz.’.
Je komt sowieso graag terug waar ‘energie, tijd, aandacht en liefde’ aan je is besteed. Dat zijn plekken waar het een soort ‘thuis’ is geworden. De Hoogstraat is zo’n plek.
Je leert ‘thuis’ ook nestvlieder te worden. Om zelfstandig in de boze, wijde wereld ‘te overleven’ en ‘te veroveren’. En plots realiseer ik: Ik kon niet op het Kwetternest blijven, niet op de Julianaschool, niet op de Groen van Prinsterer, niet op het Lyceum, niet op de PA, niet in Militaire dienst, niet in de Hoogstraat. Alles gaat en draait door en het is goed. En meteen denk ik aan de woorden van Salomo: ‘Voor alles is er een vastgestelde tijd, en er is een tijd voor elk voornemen onder de hemel’.[3] ‘Heb ik daar niet een mooie vertolking van the Byrds van?’[4]
‘Waarom begin je met Okke Jager? Dat kan je weglaten’, zegt Lianne. ‘Nee’, antwoord ik. ‘Want met ‘de tijd is Schriftgebonden’ maakt hij duidelijk dat het nog steeds helemaal waar is: “Maar ík vertrouw op U, HEERE. Ik zeg: U bent mijn God! Mijn tijden zijn in Uw hand”[5] is vandaag nog net zo actueel als 100, 1000, of 3000 jaar geleden’.
[1] Zie https://glismeijer.com/2024/03/03/mark-geen-euro/, d.d. 2024-07-13.
[2] Zie https://glismeijer.com/2024/02/14/zuster/, d.d. 2024-07-13.
[3] Zie https://herzienestatenvertaling.nl/teksten/prediker/3, d.d. 2024-07-13.
[4] Bij dit clipje krijg je de mooi zingende Dylan nog als cadeautje toe. https://www.youtube.com/watch?v=TcVmBRcZ92o, d.d. 2024-07-13.
[5] Zie https://herzienestatenvertaling.nl/teksten/psalm/31, d.d. 2024-07-13.
Vreeswijk, Kerkgeschiedenis en andere zaken 