
Ooit zei Maarten Luther[i] tegen Melanchton[ii] toen hij de overvolle agenda van laatstgenoemde inkeek: ‘Jij gaat dood, want je kunt niet heilig luieren voor God’.
‘Heilig luieren’ vind ik een mooie uitdrukking. Ik vertaal het altijd maar met ‘volop genieten voor Gods aangezicht’. Je berokkent een ander geen schade. Dan wordt het immers ‘onheilig luieren’.
Het is ook het tegenovergestelde van ‘van alles en nog wat moeten en toch altijd tekortschieten’. Maar ik dwaal af.
De zomervakantie in Frankrijk zit er alweer op. Tien nachten verbleven we dichtbij Aiguines: zes in Moustiers-Sainte-Marie, vier in Bauduen.
Het was mooi. Wel korter dan anders, maar je kunt ook zeggen ‘Niet zeuren! Je hebt al een jaar vakantie!’. Dat geldt natuurlijk (en geestelijk) niet voor Lianne. Zij heeft het afgelopen jaar hard gewerkt en daarbij ook nog eens veel gezorgd.
Dat laatste doet ze ook tijdens de vakantie. Dat begint al met het feit dat ze vlak voor Reims het stuur overneemt, om die vervolgens niet meer af te geven. Niet voor Dijon, niet voor Lyon, niet voor Grenoble, niet voor la Croix-Haute, niet voor Moustiers-Sainte-Marie. Ze rijdt het hele stuk. Zonder schade. Wat ze eerder niet wil of durft, doet ze nu wel.
‘Elk nadeel heeft z’n voordeel’, bedenk ik me op de passagiersstoel. ‘Als ik geen herseninfarct had gekregen, reed ik nu zelf. Dan zou zij ’s avonds zeggen: “Goed gereden schat”…’.

In Moustiers hebben we een huis met zwembad. Mattanja en Guido zijn er al als wij aankomen.
In het zwembad doe ik dagelijks de oefeningen die ik in de Hoogstraat leerde: ‘Lopen in het water…’[iii]. Het gaat me best goed af.
Zelfs de schoolslag lukt een beetje. In ieder geval beter dan bij Boss.[iv] M’n linkerarm doet het sowieso beter. Alleen blijft het gewichtje, dat ik van de bondscoach heb gekregen om mijn linkerarm te trainen, ongebruikt in mijn tas zitten.
‘Het is raar, dat je altijd spullen meeneemt die je niet gebruikt’, bedenk ik me. ‘Je hebt ook al veel te veel kleren meegenomen’. In ieder geval genoeg voor als de wasmachine het niet zou doen. Hij doet het echter. De witte T-shirts, drie korte broeken, drie paar extra sokken. Ze gaan allemaal ongebruikt heen en weer.
Dat geldt ook dit jaar de boeken die ik meeneem. De ‘nieuwe’ Houellebecq, speciaal gekocht voor de vakantie, gaat ongelezen mee terug naar huis. ‘Geestspraak’ van Van den Belt, idem. Van de laatste Shalev lees slechts drie hoofdstukken. Het verst kom ik nog in Dekkers ‘Oproep tot omkeer’, al haak ik na zijn betoog over Grün een beetje af. ‘De rest komt thuis wel…’.
‘Het is te warm om te lezen’ gaat door mijn hoofd. ‘Je hebt geen zin’, zegt een ander stemmetje. ‘En die ga ik ook niet maken’, antwoord iets in mij. Kortom: Ik doe niks. Helemaal niks. Een beetje vegeteren, poedelen en liggen, meer niet.
Ik ga ook niet mee als anderen ‘even naar het dorp gaan’. Het is domweg te ver lopen. Eigenlijk doe ik bijna niets en dat bevalt me prima.
Alhoewel, soms voel ik me een last voor anderen, die van alles voor me doen.
Mattanja zegt op een gegeven moment dan ook: ‘Jij laat je weer lekker pamperen’. En plots besef wat ‘onheilig luieren’ is. Luieren ten koste van een ander. Plots zie ik de Saksische weer voor me, die de deur van mijn kamer open laat staan met de gedachte ‘Hij zit wel in een rolstoel en kan zijn linkerarm niet bewegen, maar met rechts kan hij de deur ook zelf dicht doen’.
‘Soms ben je slachtoffer, maar je hoeft je niet altijd als een slachtoffer te gedragen. Je bent tegelijkertijd ook dader en hebt ook zelf regie. Je bent niet slechts lijdend voorwerp, maar ook onderwerp’, flitst door mijn hoofd.
En zo is het! De terugweg doen we in twee dagen. Lianne rijdt. En ik? Ik kies ervoor om op de bijrijdersstoel te zitten en te denken: ‘Het is goed zo’.
[i] https://nl.wikipedia.org/wiki/Maarten_Luther, d.d. 2024-08-04.
[ii] https://nl.wikipedia.org/wiki/Philipp_Melanchthon, d.d. 2024-08-04.
[iii] Zie https://glismeijer.com/2024/01/23/hydrotherapie-en-theudas/, d.d. 2024-08-03.
[iv] Zie https://glismeijer.com/2024/01/30/boss/, d.d. 2024-08-03.
Geestelijk klinkt het goed gebalanceerd.
Als je uitgeluierd bent wachten er thuis twee ballen op je om te werken aan je fysieke balans.
Dank. Gisteren al met rechts op de kleine gestaan. Zaterdag op de grote gezeten.
Dag Gertjan en Lianne, fijn dat jullie weer veilig en wel thuis zijn.
Het was een mooie tijd lees ik, ondanks de beperking(en).
Nu weer even acclimatiseren, aan het weer zal het niet liggen, dat blijft nog een poosje zo.
Heerlijk, ik geniet er ook van.🚴♀️
Hartelijk meelevende en zonnige groeten,
Li@🙋🏽♀️
Dat waren nog eens tijden Gerrit!
Hartelijke groeten uit IJsselstein.
Martin.Bogaard.