Komende zondag hoop ik na ruim een jaar weer te preken. Ik zie er naar uit, al denk ik dat velen een lange preek vrezen en denken: ‘Die man heeft meer dan een jaar aan die preek gewerkt… En dat dijt uit en uit…’.
Tijdens de voorbereiding stuitte ik vorige week op een artikel over Woelderink. Ooit las ik van de Vreeswijkse oud-predikant ‘Het Doopsformulier’. I. Kievit schreef als reactie ‘Tweeërlei kinderen des Verbonds’.
Woelderink – hoewel ‘verdacht’ – maakt indruk op me. Ik lees dat hij zijn vrouw al verloren heeft voordat hij in Ouderkerk komt. Op donderdag 20 november 1941 verongelukken drie van zijn kinderen bij een busongeluk op de dijk langs de Hollandsche IJssel tussen Ouderkerk aan den IJssel en Gouderak. Willem Johannes (Wim), Jacob (Jaap) en Hendrik Dirk (Henk) verongelukken. Respectievelijk zestien, veertien en twaalf jaar oud.[i]
Op zondag 7 december 1941, een week na de begrafenis van de kinderen op 24 november preekt hij over ‘De onveranderlijkheid van Gods beloften’, naar aanleiding van Romeinen 9:33b: ‘Ieder die in Hem gelooft, zal niet beschaamd worden’.
Ongetwijfeld zal hij ook wel eens geklaagd hebben en gedacht hebben: ‘Waarom?’.
Hij klampt zich echter vast aan de belovende God, aan Gods beloften.
‘Daar moet het zondag dan maar over gaan’, zeg ik tegen mezelf en tegelijkertijd denk ik aan dokter Rossi.[ii]Aan haar vertelde ik ooit dat wij geen aapjes zijn, die zich vastklampen, maar katten die in de nek gegrepen worden. Je vastklampen aan de beloften maakt je toch een aapje, of moet je voordat je je vastklampt eerst gegrepen worden?
Ik vermaan mezelf: ‘Je moet niet filosoferen, maar het heil verkondigen. Als was het je enige en laatste keer. Vertel dat Jezus is zoals Hij heet: Zaligmaker. Dat de HEERE is zoals Hij heet: Ik ben erbij. Dat het niet gaat om wat je moet, maar om wat Hij doet’.
Zondagavond dus….
Eindelijk…
‘En niet vergeten dokter Rossi in te lichten…’.
[i] Zie https://www.dodenakkers.nl/grafmonumenten/krimpenerwaard-een-tragisch-busongeluk-in-oorlogstijd.html en https://www.rd.nl/artikel/529550-troost-in-verbond-na-verdrinking-drie-kinderen, d.d. 2024-09-24.
[ii] Zie https://glismeijer.com/2024/01/23/dokter-rossi/, d.d. 2024-09-24.
Vreeswijk, Kerkgeschiedenis en andere zaken 
Wat mooi, Gertjan, ontroerend, dankbaar, gaaf ook. Veel zegen!
X, je zus
Wat een heerlijk moment dat je weer mag en kan preken. Wij wensen jullie Gods Zegen toe uiteraard ook voor Lianne. Heeel veel sterkte en zegen toegewenst. Groetjes Gert en Wil van der Linden
Wat bijzonder Gert Jan, we waren net op bezoek bij een ontzettend dankbare, kwetsbare moeder. Veel zegen gewenst en genoeg kracht en energie, wat een wilskracht laat jij zien!🙏😘
Wat een cadeau!! 💝 Dankbaar dat ben je, ook strijdvaardig, ontdekkend , wilskrachtig en niet opgeven! Arjoma
Komende zondag dus preken Gertjan. “Meer dan een jaar aan gewerkt, dus lange preek”.
Haha, zal zeker meevallen denk ik. Maar het is heel wat om weer “voor te gaan”.
Wens je sterkte en veel zegen.
Hartelijke groeten voor jou en Lianne,
van Li@