AI Preek Dankdag

Een week of wat geleden eten we bij vrienden. Het is erg gezellig. Het eten heel erg lekker. Vooral omdat die vrienden een vrouw hebben getrouwd die goed kan koken.

Die avond oreert vriend Jacques Vogel over ChatGPT: ‘Het is echt de toekomst.  Je stelt een vraag aan ChatGPT en binnen no-time heb je antwoord. Je kunt alles vragen wat je maar wilt. Zoek een goed restaurant in de binnenstad. Waar is een leuke bar? Echt alles. De tijd van Google is voorbij’.

Dus ik download direct de app en probeer uit. Omdat het op 6 november dankdag is (morgen dus) en ik dan mag preken over 1 Kronieken 29: 9-20, vraag ik aan ChatGPT: ‘Maak een preek van 500 woorden over 1 Kronieken 29:9-20’. 

De app antwoord meteen en zegt:

**Preek over 1 Kronieken 29:9-20**

Geliefde broeders en zusters in Christus,

Vandaag willen we stilstaan bij een prachtige passage uit het boek 1 Kronieken, hoofdstuk 29, vers 9 tot 20. Dit gedeelte beschrijft een bijzonder moment in de geschiedenis van Israël, waarin koning David het volk oproept om bij te dragen aan de bouw van de tempel. Laten we samen deze tekst overdenken en de diepere betekenis ervan voor ons leven vandaag de dag ontdekken.

In vers 9 lezen we: “Het volk was blij, omdat zij met een vol hart vrijwillig gaven aan de HEER.” Hier zien we de vreugde die voortkomt uit het geven. Het is een vreugde die niet alleen voortkomt uit de daad van geven zelf, maar ook uit de erkenning dat alles wat we hebben, van God komt. David herinnert het volk eraan dat hun rijkdom en hun middelen niet van henzelf zijn, maar een geschenk van God. Dit is een belangrijke les voor ons allemaal. Wanneer wij geven, of het nu gaat om onze tijd, onze middelen of onze talenten, doen we dat vanuit de overvloed die God ons heeft gegeven.

David bidt in vers 10 en prijst God voor Zijn grootheid en majesteit. Hij erkent dat God de Schepper is van alles wat bestaat. Dit is een krachtige herinnering voor ons: in ons geven en in ons leven moeten we altijd de grootheid van God voor ogen houden. Hij is de bron van al onze zegeningen. Wanneer wij ons realiseren dat alles wat we hebben een gift van God is, verandert dit onze houding ten opzichte van geven. We geven niet uit verplichting, maar uit dankbaarheid.

In vers 14 vraagt David: “Maar wie ben ik, en wie zijn mijn volk, dat wij in staat zijn om vrijwillig zo veel te geven?” Dit is een nederige houding. David beseft dat het niet onze eigen verdiensten zijn die ons in staat stellen om te geven, maar de genade van God. Dit is een oproep tot nederigheid in ons leven. Wanneer wij onszelf zien in het licht van Gods majesteit, worden we ons bewust van onze afhankelijkheid van Hem. Dit leidt ons tot een leven van dankbaarheid en toewijding.

Laten we ook kijken naar vers 17, waar David zegt: “Ik weet dat U de harten van de mensen doorgrondt en dat U de oprechtheid van hun harten beproeft.” God kijkt niet alleen naar onze daden, maar ook naar de intenties van ons hart. Dit is een krachtige herinnering dat ons geven niet alleen om de hoeveelheid gaat, maar om de oprechtheid van onze intenties. Geven is een kwestie van het hart. Het is belangrijk dat we onszelf afvragen: geven we uit liefde voor God en onze medemens, of doen we het om gezien te worden door anderen?

In de laatste verzen van deze passage zien we hoe David het volk oproept om God te eren en Hem te prijzen. Hij herinnert hen eraan dat het leven een voortdurende aanbidding is. Wanneer wij ons leven in dienst stellen van God, en wanneer wij ons geven in Zijn handen leggen, dan wordt ons leven een lofzang op Zijn grootheid.

Laten we ons vandaag laten inspireren door deze woorden. Mogen we met vreugde en dankbaarheid geven, met nederigheid in ons hart, en met oprechtheid in onze intenties. Laten we ons leven wijden aan de aanbidding van onze Heer, wetende dat alles wat we hebben en zijn, van Hem komt.

Amen.

Mijn mond valt open van verbazing. Het eerste wat ik denk is ‘Zo moet het ook gevoeld hebben voor de mensen die voor het eerst een televisie zagen. Of een vliegtuig’.
Het tweede wat ik denk is: ‘Dominees worden overbodig. Ik dus ook’.

Ik lees en herlees en dan denk ik: ‘Met dankdag doe ik het toch anders’.