De zon of de Zoon achterna…

De preek voor morgen – eeuwigheidszondag– is af en geprint.
En dan plotseling denk je ‘Niet de zon, maar de Zoon achterna’.
Jammer dat dat niet expliciet in de preek zit.
Alhoewel, impliciet… 
Een goed luisteraar zal ’t wel oppikken.

Het komt eigenlijk omdat een nummer Van Dik Hout opplopt.
De band zal jongeren van nu niet veel meer zeggen.
Sommigen vinden de teksten zeurderig, zweverig.
Ik niet.

Mij triggerde ooit de tekst ‘De zon achterna’.

Ik vraag en ik klaag niet
Ik loop maar wat rond
Tot de wind me vertelt dat ik mee moet gaan
De tijd is zo tijdloos
Zolang ik niet weet
Zolang ik niet vraag waar ik heen moet gaan

Een laatste blik over mijn schouder gewoonweg hier vandaan

Ik hoor en ik zie niet
Ik kloot maar wat aan
Als de nevel verdwijnt zal ik verder gaan
Ik vraag en ik klaag niet
Zolang ik beweeg
Zolang er iets is dat me reden geeft

Een laatste blik over mijn schouder en gewoonweg hier vandaan

De zon achterna

Je kunt namelijk de zon achternagaan, maar ook de Zoon.

De zon heeft nooit gezegd ‘Volg Mij’.
De Zoon dus wel.

Ondertussen denk ik dat veel mensen – ook in de kerk – het zullen herkennen: 
‘We lopen eigenlijk maar een beetje rond. 
We weten niet waarheen we gaan.
We horen en zien niet.
We kloten eigenlijk maar een beetje aan.
We klagen en vragen niet’. 

Tegelijkertijd is dat niet de bedoeling voor volgelingen van Jezus.
Niet de bedoeling voor pelgrims.
Nooit vergeten: kinderen die vragen worden door God niet overgeslagen.