Agatha en de ‘kattenkoppen’.

Vanmorgen kijk ik naar het bolletje dat op mijn bureau ligt en van mijn ergo heb gekregen: ‘Agaath’. ‘Agaath’ is is een half bolletje van piepschuim, waar ik m’n linkerhand op kan leggen. Door dat te doen, verkrampt mijn hand niet zo en drukken de nagels niet zo in mijn handpalm. 

Toen ik ‘Agaath’ voor het eerst zag, moest ik meteen aan de Siciliaanse lekkernij denken.^[i] Dat de lekkernij de borst van Santa Agatha moet voorstellen^[ii], vertel ik maar niet. Temeer omdat ik niet als een vies oud mannetje over wil komen. Ik noem de bol gewoon Agaath en doe er verder het zwijgen toe. Ze gaat standaard mee op het bureaublad van mijn rolstoel. Pas als een stagiaire vraagt ‘Waarom noem je ‘m Agaath?’, vertel ik over de Siciliaanse vrouw uit Catania uit de derde eeuw en het gebakje.

Agatha zal best een kattenkop geweest zijn, vermoed ik. Een principiële kattenkop, met haar op haar tanden. ‘Kattenkop’ is dus niet slechts een negatief waardeoordeel. Kattenkoppen staan ergens voor. Net als Debora en Jaël^[iii] of Kenau Simonsdochter Hasselaer.^[iv]

Ook in de Hoogstraat bakken ze geen zoete broodjes. Zo krijg ik in het zwembad een uitbrander als ik mijn benen in het water doe. Ik denk namelijk zo peddelend vijf minuten te kunnen wachten, voordat ik voor een half uur het water in mag. ‘Ik ken je niet en je kan zomaar in het water vallen’. ‘Het is gevaarlijk.’ 
Ik moet erom glimlachen, maar schrik ook een beetje en zeg: ‘Sorry mevrouw’.

Ergo Lauda zegt dat ik thuis te weinig loop en daardoor steeds minder ver zal kunnen lopen. ‘Zet “Ommetje” op je telefoon. Anders wordt je actieradius, dus je wereld steeds kleiner’. Dat ik Erik Scherder eigenwijs vind en hij mij arrogant en betweterig overkomt, doet volgens haar niet ter zake. ‘Je moet lopen!’. Ik antwoord: ‘Ja mevrouw’.

De therapeute die lijkt op een vrouw uit Vikings, of op een gevaarlijke Saksische krijgster uit een donker zwart woud. Zij heeft ook al iets waardoor ik luister. Bij de dag van aankomst laat ze de deur bewust open staan met de opmerking ‘Doe zelf maar dicht’. Ze zet je dus aan het werk. En ik doe: ‘Ja mevrouw’.

Je aan het werk zetten, dat doen ook de verpleegkundigen. Zij geven opdrachten met de handen bewust in de zakken: ‘Doe het zelf maar’. Dat het opstaan, douchen en aankleden daardoor een half uur langer duurt, is niet erg. ‘Desnoods sta je een half uur eerder op’. En ik doe: ‘Ja mevrouw’.

Een therapeute van edel geslacht roept me toe: ‘Niet zo onderuitgezakt zitten. Rechtop!’. Ik schiet omhoog in m’n rolstoel en zeg: ‘Ja mevrouw’.

Als zij in de buurt is, denk ik steeds ‘Ik zie haar, dus de kans is aanwezig dat zij ook mij ziet…’. Ik wil het bij haar vooral ‘goed doen’ en niet ‘ongeïnteresseerd en ongemotiveerd’ overkomen. Raar eigenlijk dat je door de situatie weer wordt als een leerling, een kind.

Net als op school leer je voor je gevoel bij de één meer dan bij de ander. ‘All animals are equal, but some animals are more equal than others’.^[v] Het is verbluffend wat sommige therapeuten bij mij en met mij weten te bereiken. Als ik begin februari bij de handengroep lees wat ik begin oktober kon, dan is de vooruitgang zelfs ‘reusachtig’ te noemen, al ben ik er nog niet.

Vanmorgen kijk ik naar het bolletje dat op mijn bureau ligt. Ik gebruik Agaath amper meer. Hopelijk zal ik er op Sicilië ooit weer één eten. Met links.

---

^[i]Zie https://ciaotutti.nl/reizen-door-italie/sicilie/het-feest-van-de-heilige-agata-in-catania/, d. d. 2024-02-03.

^[ii] Zie https://nl.wikipedia.org/wiki/Agatha_van_Sicilië, d.d. 2024-02-03.

^[iii] Zie Richteren of Rechters 4. 

^[iv] Zie https://nl.wikipedia.org/wiki/Kenau_Simonsdochter_Hasselaer, d.d. 2024-02-02.

^[v] Citaat uit Orwells ‘Animal Farm’, https://nl.wikipedia.org/wiki/Animal_Farm_(boek), d.d. 2024-02-02.