Jezus is Koning (Zondag 19)

Preek over Handelingen 1:1-14 gehouden op Hemelvaartsdag 13 mei 2021 in de Dorpskerk van Vreeswijk-Nieuwegein.

Gemeente van onze Heere Jezus Christus,

Ik heb er – denk ik – al een jaar of wat over geaarzeld om er over te preken.
Omdat het zoveel reacties oproept.

Ook omdat de meningen soms zo tegenstrijdig zijn en maar al te vaak leiden tot hete hoofden.
Echt hete hoofden.
Niet een beetje heet, maar heel heet.

En nog erger, het kan gebeuren dat in heel de discussie de Heere Jezus en Zijn volbrachte werk naar de achtergrond verdwijnen. Dat het kruis en de Gekruisigde niet meer centraal staan en de rust van ZIjn verzoenend sterven verdrongen wordt door onrust over de eindtijd.

Maar vandaag wil ik het toch over hebben. Waarover?
Over die vraag van de discipelen.
“Heere, zult U in deze tijd voor Israël het Koninkrijk weer herstellen?”

Temeer omdat Jeruzalem, omdat Israël momenteel de nieuwsberichten beheerst.
Dat zal u niet ontgaan zijn.^[i]
We zullen vandaag ook bidden voor de vrede van Jeruzalem.

Daar komt bij dat we afgelopen maanden het Bijbelboek Jesaja bespraken in preken en op de WijkBijbelkringen. Volgende week zal dominee de Pater nog een hoofdstuk bepreken.

In het boekje wat daarbij gebruikt wordt, wordt met geen woord gerept over de Toekomst van Israël.
Ook niet over een aards Koninkrijk van God.

Daarom leek het me goed om daar bij het Hervormd Vreeswijk College aandacht aan te besteden.
Niet om bij het College het enig juiste, definitieve antwoord te presenteren, maar om bewust te maken, extra bewust te maken, dat we leven in verwachting van de komst van onze Heere Jezus.

En ten aanzien daarvan kun je je afvragen: Hoe komt het toch dat men in de Vroege Kerk een spoedige wederkomst verwachtte en Maranatha riep.
Terwijl wij tegenwoordig denken “Laat Hem nog maar even wegblijven…”

Door de coronamaatregelen kwam het daar dit seizoen niet van, maar ik heb wel een drietal artikelen op de blog van het Hervormd Vreeswijk College gezet, die u alvast eens kunt lezen, kunt bekijken, kunt overdenken.
Hopelijk kan komend seizoen weer een nieuwe serie van het Hervormd Vreeswijk College van start gaan.

Maar vanmorgen wil ik drie punten behandelen.
1. Het verslag van Lukas.
2. De vraag van de discipelen.
3. De belofte van Jezus.

1. Het verslag van Lukas
De arts Lukas schrijft twee keer over de Hemelvaart.
Het eerste verslag kunt u lezen in Lukas 24.
Daarin beschrijft hij hoe Jezus vanaf de Olijfberg “Zijn handen opheft en de discipelen zegent en opgenomen wordt in de hemel”
En hoe de discipelen met grote blijdschap terugkeren naar Jeruzalem en in de tempel God loven en danken.

Zij waren getuigen geweest van de vervulling van Psalm 110 die we zondagavond lazen:
“De HEERE heeft tot mijn Heere gesproken:
Zit aan Mijn rechterhand,
totdat Ik Uw vijanden gemaakt zal hebben
tot een voetbank voor Uw voeten”.
Een Psalm die Jezus ook op Zichzelf toegepast heeft.^[ii]

Zij waren na de Hemelvaart dus niet verslagen.
Niet verdrietig, maar juist blij!

In Handelingen 1 begint Lukas zijn tweede boek met weer te vertellen over de Hemelvaart.
Het is zijn tweede boek, geschreven aan Theofilus, liefhebber van God.

In zijn eerste boek heeft Lukas geschreven over alles wat Jezus gedaan en onderwezen heeft.

Nu schrijft hij een tweede boek, en zal hij verhalen van de Handelingen van de verhoogde Jezus.
Dat zeg ik bewust zo, want vaak noemen we het boek “Handelingen der apostelen”.Maar eigenlijk zou het boek de “Handelingen van de Verhoogde Jezus” moeten heten.

Want Jezus regeert, handelt vanuit de hemel.
Ga maar na: Vanuit de hemel zal Jezus – zoals beloofd – Zijn Geest uitzenden.
En door die Geest worden de apostelen gedreven te handelen, hun werk te doen.
Of neem Paulus, als de verhoogde Jezus niet aan hem was verschenen, dan vervolgde die Paulus nu nog de christenen…

In vers drie lezen we dan
³Hij heeft Zichzelf, nadat Hij geleden had, ook levend aan hen vertoond, met veel onmiskenbare bewijzen, veertig dagen lang, waarbij Hij door hen gezien werd en over de dingen sprak die het Koninkrijk van God betreffen.

Veertig dagen lang verscheen Jezus telkens weer met Zijn opstandingslichaam. Een aantal verschijningen zijn ons bekend, omdat de evangelisten er over schrijven.

Waar ik echter de vinger bij wil leggen is dat Hij, onze gezegende Heere Jezus, sprak over de dingen die het Koninkrijk van God betreffen.
En dat heeft me altijd getriggerd.
Want: hoe graag had ik dáár bij geweest.

Wat zou Jezus daar nu gezegd, geleerd hebben?
Wat zou Hij onderwezen hebben?

In ieder geval was Johannes erbij!
En die zal toch wel goed opgelet hebben, denk ik zo.

U weet dat we van Johannes maar liefst vijf boeken in het Nieuwe Testament hebben.
Het evangelie naar de beschrijving van Johannes.
Drie brieven van Johannes.
En het boek Openbaring.

En in dat laatste boek, Openbaring, schrijft Johannes in Openbaring 20 over een Duizendjarig Rijk.
Het is een tijd dat de draak, de oude slang, dat is de duivel en de satan, wordt gebonden en voor duizend jaar in de afgrond geworpen.
En het gevolg daarvan is dat de satan de volken niet meer kan misleiden, tot de duizend jaar tot een einde zijn gekomen.
Daarna moet hij nog een korte tijd losgelaten worden.

De zielen van hen die onthoofd waren om het getuigenis van Jezus en om het Woord van God, en die het beest en het beeld van dat beest niet hebben aanbeden, en zij die het merkteken van het beest niet ontvangen hebben op hun voorhoofd en op hun hand, staan op (de eerste opstanding) en regeren als koningen met Christus, duizend jaar lang.^[iii]

Hoe moet je zo’n tekst nu verstaan?
Letterlijk? Of geestelijk?

Is het nu zo dat vóór het uiteindelijke oordeel op de jongste dag, onze Heere Jezus Christus gedurende een periode van duizend jaar als Vredevorst op deze aarde zal regeren?
En is dit dan de periode waarin volk Israël massaal bekeerd zal worden?
Paulus heeft immers geschreven, dat gans Israël zalig zal worden^[iv].

Nu, Jezus spreekt met Zijn discipelen over het Koninkrijk van God.
En toen Hij erover sprak zal Hij verwezen hebben naar de profeten!
Naar Jesaja, maar ook naar de andere profeten.
Zoals ook een andere apostel die bij de Hemelvaart was, Petrus, het zegt in zijn brief “…opdat u zich de woorden herinnert die door de heilige profeten voorheen gesproken zijn…”^[v]
Let op de profeten!

Als we dan kijken naar Zacharia 12.
⁹Op die dag zal het gebeuren dat Ik alle heidenvolken die tegen Jeruzalem oprukken, zal willen wegvagen.
¹⁰Maar over het huis van David en over de inwoners van Jeruzalem zal Ik de Geest van de genade en van de gebeden uitstorten. Zij zullen Mij aanschouwen, Die zij doorstoken hebben. Zij zullen over Hem rouw bedrijven, als met de rouwklacht over een enig kind; en zij zullen over Hem bitter klagen, zoals men bitter klaagt over een eerstgeborene

Dan kun je je afvragen.
Is dat nu gebeurd?
Of is dat iets dat nog uitstaat?
Schilderen de woorden toekomst?
Of is het iets van geschiedenis?

Wordt in vers 10 gedoeld op Pinksteren?
Is het zien en rouwklacht over Degene die zij doorstoken hebben vervuld? Bijvoorbeeld in Lukas 23:48, waar we lezen: “En al de menigten die samengekomen waren om dit te zien, zagen wat er gebeurd was en keerden terug, terwijl ze zich op de borst sloegen”.

Hetzelfde kun je je afvragen bij Zacharia 14.
Dat alle heidenvolken zich verzamelen voor de strijd tegen Jeruzalem.
Is dat nu gebeurd? Of gaat het over de Verenigde Naties.
En dat “de HEERE zal uittrekken en tegen die heidenvolken strijden”?
Is die strijd geestelijk? Volken komen tot bekering?

En dat Zijn voeten op de Olijfberg zullen staan?
Is dat toekomstmuziek?

En dat de engelen zeggen in Handelingen 1 “Deze Jezus, Die van u opgenomen is naar de hemel, zal op dezelfde wijze terugkomen als u Hem naar de hemel hebt zien gaan”. Daarmee doelen ze toch op de wederkomst?
Op de Olijfberg, en dat maakt Zacharia 14 toch tot toekomstmuziek?

Dat brengt ons bij twee. De vraag van de discipelen.
Als de discipelen in vers zes vragen:
“Heere, zult U in deze tijd voor Israël het Koninkrijk weer herstellen?” dan geeft dat volgens mij vooral aan dat de beloften aan Israël gedaan, naar de mening van de discipelen nog steeds uitstaan. Nog wachten op hun definitieve vervulling.
Dat zij nog steeds geloven dat Jezus alle beloften zal vervullen, maar dat dus tal van beloften nog vervuld moeten worden!

En dat betekent ook dat ze het Oude Testament niet dicht deden, omdat dat toch afgedaan heeft, of zo. Ze hadden trouwens alleen maar wat wij Oude Testament noemen.

Dat Oude Testament blijft voor hen actueel.
Net als de Psalmen.
Ze zeiden niet: “Nou dat Oude Testament hoeven we niet meer te lezen. En die Psalmen hoeven we niet meer te zingen…”
Nee, al lazen en zongen ze het wel anders dan eerst.
Namelijk met het oog op Jezus.

Net als wij: Onze laatste zang-zin vandaag is “En onze Koning is van Isrels God gegeven”. En zo is het!
Koning Jezus is van Isrels God gegeven.

Nu noemt iemand als Calvijn die vraag van de discipelen “Heere, zult U in deze tijd voor Israël het Koninkrijk weer herstellen?” dom. In de vraag zouden evenveel dwalingen als woorden voorkomen.
Hij was beducht voor de aardsgerichtheid.
Maar het is de vraag of die kritiek van de Reformator terecht is.

Ongetwijfeld hangt zijn afwijzen samen met het gedrag van de Dopersen in die tijd.
U heeft vast wel eens gehoord van Münster en het Koninkrijk dat Jan van Leiden daar stichtte.
Dat liep allemaal niet zo best af.
Ook voor Jan niet.
Maar ik verbaas me er altijd over hoeveel mensen aan Jantjes lippen hingen en alles verkochten en naar Munster gingen.

Blijkbaar zijn mensen vatbaar voor extreme ideeën.

Net zo goed als ik me vandaag de dag verbaasde over een jonge Amerikaan die werkend op Westoever zei “Ik ben Jesaja aan het vervullen en werk hier in de wijngaard”.
Zijn Joodse baas zei “Och, de grond is hier goedkoop en ik ben in vijftien minuten in het centrum van Jeruzalem”.
Maar dat terzijde.

In ieder geval stond men in de tijd van de Reformatie weinig positief tegenover de gedachte van een concreet herstel van Israël.
Met name Luther was negatief en is eeuwen later door nazi-Duitsland daarom ook gebruikt. Ook wel misbruikt.

Echter, waar de Reformatie niet zo veel had met Israël, zie je in de Nadere Reformatie toch een kentering als het gaat om de visie op het Joodse volk.
Denk aan Wilhelmus a Brakel, die een terugkeer van de Joden naar het Beloofde Land voorzag en leerde.
Op grond van de profeten.

En later, het Reveil, Isaäc da Costa.
Hij zei: “Neemt het koninkrijk en de regeering van Christus op aarde weg, en gij verscheurt dertig, veertig kapittels van de Schrift”.
Daarbij voorzegde ook hij de terugkeer van het Joodse volk naar Israël.

En dat zeiden ze in een tijd dat Jeruzalem een arm stadje in een arm land was.

En zie nu eens.
Sinds 1948 na de Shoa een eigen staat.

Zou dat niet kunnen betekenen dat de HEERE aan het werk is?

Volgens mij wel!

Maar pas op!
Er waren en zijn ook orthodoxe Joden die zich keerden en keren tegen de oprichting van de – wat zij noemen – de Zionistische staat.
“Niet Ben Goerion zal de staat oprichten, maar de Messias!”

Daarbij moet je ook vandaag theologie en politiek niet teveel met elkaar vermengen, denk ik zo maar. Dat wordt alles wat Israël doet, automatisch goed.

Nee, theologie en politiek niet teveel met elkaar vermengen.
Waar dat wel gebeurt vallen brokken.
Denk maar aan de kruistochten. “God wil het!”.
En toen Sadam Hoessein beloofde Tel Aviv met raketten te bestoken, werden sommige mensen direct enthousiast: “Mooi, dan is de wederkomst er snel”.
Dat vond ik ook niet zo aardig ten opzichte van de inwoners van Tel Aviv.

Maar goed, de discipelen stellen een vraag.
En op die vraag antwoordt Jezus:
“Het komt u niet toe de tijden of gelegenheden te weten die de Vader in Zijn eigen macht gesteld heeft”.

Jullie moeten niet gaan rekenen, maar berekend zijn!
Daarom geeft Hij zijn discipelen een bevel.
Of beter een belofte.

Dat is punt 3: De belofte van Jezus.
En die belofte van Jezus luidt:

“maar u zult de kracht van de Heilige Geest ontvangen, Die over u komen zal; en u zult Mijn getuigen zijn, zowel in Jeruzalem als in heel Judea en Samaria en tot aan het uiterste van de aarde”.

Als we dat nou eens in onze oren knopen.
Wat?
De toekomst, daar zal God voor zorgen.
Dat Koninkrijk maken wij niet. Dat niet Hij!
Dat Koninkrijk hoeven wij niet te realiseren. Nee, dat zal Hij realiseren.

Zijn discipelen zullen de Geest ontvangen en getuigen zijn.

Dat Koninkrijk zal allereerst “binnen in hen zijn”.
Waar zij God dienen.
Waar zij met Koning Jezus leven.

Tot die dienst, tot dat leven zullen ze op gaan roepen.
Met Pinksteren zal Petrus zeggen als hij Psalm 110 heeft geciteerd: “Bekeer u en laat ieder van u gedoopt worden in de Naam van Jezus Christus, tot vergeving van de zonden; en u zult de gave van de Heilige Geest ontvangen.”

Want het leven zonder Jezus is een verloren leven.

In Athene zal Paulus roepen:
^“30God dan verkondigt, met voorbijzien van de tijden van de onwetendheid, nu overal aan alle mensen dat zij zich moeten bekeren,
³¹en wel omdat Hij een dag vastgesteld heeft, waarop Hij de wereld rechtvaardig zal oordelen door een Man Die Hij daartoe aangesteld heeft. Daarvan heeft Hij aan allen het bewijs geleverd door Hem uit de doden te doen opstaan.”

Kortom: de apostelen roepen op tot bekering en geloof in Jezus.
In de wetenschap dat Hij terug zal komen!
En de wereld zal oordelen, recht zal doen.

Volgens chiliasten komt daarbij eerst een 1000-jarig rijk.
In dat geval wordt het eindoordeel 1000 jaar uitgesteld.
Eerst de bekering van Israël en een bloeitijd voor de kerk.

Volgens hen die het chiliasme verwerpen, zal Jezus direct het oordeel uitspreken.

Zo spreekt de catechismus er ook over.
“Ik verwacht Hem uit de hemel als Rechter, Die Zelf werd veroordeeld en mijn straf heeft gedragen. Dan zal Hij Zijn vijanden eeuwig straffen, maar mij en alle uitverkorenen in Zijn heerlijkheid opnemen” hoorden we.

In de oorspronkelijke tekst staat:
“Die al Zijn en mijn vijanden in de eeuwige verdoemenis werpen, maar mij met alle uitverkorenen tot Zich in de hemelse blijdschap en heerlijkheid nemen zal”

En dat roept natuurlijk ook vragen op.

eeuwige verdoemenis

Dan lopen de rillingen toch over je rug.
Gaan al die mensen, vaak zo aardig, allemaal naar de hel?
Mijn vrienden, kinderen, familieleden…

En plots begrijp je vader Abraham, die bad voor Sodom en Gomorra.
Zo bidden wij toch ook voor de stad, onze kinderen, vrienden enzovoorts…

Ondertussen lijkt mij het 1000 jarig Rijk toch meer reden te geven om Maranatha te roepen, denkt u ook niet?

Maar goed, dat oordeel laten we ook bij God liggen!

Jezus zal oordelen, en dat mag toch rust geven.
“Wie is het die verdoemt? Christus is het Die gestorven is, ja wat meer is, Die ook opgewekt is, Die ook aan de rechterhand van God is, Die ook voor ons pleit”.

We bidden voor de stad en laten dat bij Hem liggen.

Waarom?
Omdat we allereerst genoeg hebben aan de belofte:
De Geest zal over ons komen.
Is over ons gekomen.
En wij getuigen.
Dagelijks zullen we dichtbij dienen.
Samen (!) volharden we in het gebed.
In het omzien naar elkaar.
In het elkaar aansporen, het elkaar vermanen, elkaar bemoedigen.

In de wetenschap dat Jezus naast de Vader zit.
Dat Vader regeert door Hem.
Blenk schreef: Jezus zit in het kabinet.
Dat vond ik wel mooi gevonden.

Jezus is in de hemel en vandaaruit zet Hij Zijn discipelen op aarde aan het, aan Zijn werk.

Hoe?
Doordat Jezus door Zijn Geest in hen werkt.
Ook in u.
Ook in jou.

Of probeert u dat tegen te houden.
Hem op een afstand te houden?

Nee, toch…

Hemelvaartsdag, een feestdag!
Hij, onze Voorspreker, bespreekt en bereid plaats. Voor ons.
Hij stuurt Zijn Geest door Wiens kracht wij de omgang met Jezus zoeken.
Hij schenkt ons alles wat we nodig hebben voor het getuige zijn en het dienen van elkaar.
Hij beschut en bewaart ons.
En Hij komt terug: de Rechter zal de Redder blijken te zijn. En de Redder de Rechter.

Wij zien uit naar Zijn komst.
Getuigend.
Opdat alles voor Hem buigt.
Als “Alle vijanden tot een voetbank voor Zijn voeten gemaakt zijn”, dan zal de vrede alom heersen.
En de aarde weer een paradijs zijn.